Bracia Chwalczewscy - herbu trąba 

Jan Chwalczewski – biskup łucki, budował katedrę łucką związany z rozwojem pałacu biskupiego w Torczynie i z  fundacją licznych parafii w miastach. Był za zjednoczeniem Korony z Litwą, walczył z magnaterią i reformacją. Był finansowym doradcą Zygmunta Augusta

Piotr Chwalczewski (senator, kasztelan biechowski, starosta knyszyński, zbielski, podkomorzy kaliski. Zygmunt August powierzył mu zarząd wszystkich ziem na Litwie. Od 1545 pracował jako doradca ekonomiczny u Bony. Zajął się reformą rolną na Litwie (ustawę wołoki).  Zmarł w 1568 w Raszkowie. Swoje małe starostwo knyszyńskie w krótkim czasie doprowadził do takiego rozkwitu, że uchodziło za najlepiej zagospodarowane na Litwie. Do 1561 r. założył w nim szesnaście nowych siół, liczne stawy i wzorowo urządził gospodarstwo rybne. Przeprowadzona pod kierunkiem Chwalczewskiego reforma ekonomiczna, która była dziełem niemal wyłącznie Polaków, stała się na długie wieki podwaliną opartego na wzorach polskich ustroju gospodarczego Litwy i podstawą litewskiej skarbowości.

Stanisław Chwalczewski – służył w wojsku na dworze cesarza Karola V, po powrocie stał się sekretarzem królowej Bony, starosta Kamieniecki, 1545 – starosta kobryński, 1552 – starosta piński, klecki i horodelski. 1553-1555 – reforma agrarna w dobrach królowej Bony (pomiar włóczny). Znawca historii i tłumacz. 

Bracia kupili część Raszkowa za 2500 zł

Danuta Siedzikówna ps. Inka

Danuta Siedzikówna urodziła się  3 września 1928 w Guszczewinie, zmarła  28 sierpnia 1946 w Gdańsku. W czasie wojny była znana pod pseudonimem „Inka”.Działała jako sanitariuszka w 4. szwadronie odtworzonej na Białostocczyźnie 5 Wileńskiej Brygady AK, a w 1946 w 1 szwadronie Brygady, który działał na Pomorzu. Po śmierci rodziców Inka wraz z siostrą wstąpiła do AK, gdzie odbyła przeszkolenie medyczne.Po zakończeniu II Wojny Światowej kontynuowała działalność podziemną. Została wysłana do Gdańska po zaopatrzenie medyczne i tam w 20 lipca 1946, została aresztowana przez UB. Po aresztowaniu została umieszczona w V pawilonie miejscowego więzienia ze statusem „więźnia specjalnego”.Podczas śledztwa Inkę wielokrotnie bito i poniżano. Mimo tego nie zdradziła swoich towarzyszy broni.3 sierpnia została skazana na śmierć. Wyrok wykonano 28 sierpnia 1946 roku w więzieniu przy ul. Kurkowej w Gdańsku.Aż do 2014 roku miejsce spoczynku Inki pozastawiało nieznane. W wrześniu 2014 roku zespół IPN ds. poszukiwań nieznanych miejsc pochówku ofiar terroru komunistycznego odnalazł na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku niezidentyfikowany grób.

W 2015 roku ostatecznie potwierdzono, że to ostatnie miejsce spoczynku Inki.

Stefan Wyszyński: 

Stefan Wyszyński, urodził się 3 sierpnia 1901 r. w Zuzeli nad Bugiem, . Od 1920 r. kształcił się w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku. 3 sierpnia 1924 r. z rąk bp Wojciecha Owczarka przyjął święcenia kapłańskie.Po kampanii wrześniowej musiał ukrywać się przed gestapo (przed wojną w swoich publikacjach zdecydowanie przeciwstawiał się nazizmowi). Podczas Powstania Warszawskiego był kapelanem zgrupowania AK „Kampinos”. Po zakończeniu wojny powrócił do Włocławka, gdzie zaangażował się w prace nad ponownym otwarciem seminarium. Sakrę biskupią przyjął na Jasnej Górze 12 maja 1946 r., z rąk prymasa Augusta Hlonda. Dwa lata później, po śmierci kardynała Hlonda, został podniesiony do godności arcybiskupa metropolity warszawsko – gnieźnieńskiego, prymasa Polski, a 12 stycznia 1953 r. otrzymał kapelusz kardynalski (którego nie mógł odebrać osobiście, gdyż władze komunistyczne odmówiły mu wydania paszportu). 14 lutego 1950 r. prymas Wyszyński, jako głowa polskiego Kościoła zawarł porozumienie z władzami PRL. W zamian za potępienie wciąż walczących oddziałów partyzanckich oraz uznanie nowej granicy zachodniej uzyskał zgodę na naukę religii w szkołach i działalność KUL. Ugoda trwała krótko. Już 25 września 1953 r. prymas został aresztowany. Do jesieni 1956 r. przebywał w kolejnych miejscach odosobnienia: Rywałdzie Królewskim (do 12 października 1953 r.), Stoczku Warmińskim (do 6 października 1954 r.), Prudniku Śląskim (do 26 października 1955 r.) oraz Komańczy (do 28 października 1956 r.). Po odzyskaniu wolności prymas, w latach 1957 – 1966 prowadził Wielką Nowennę, która miała przygotować naród na obchody Tysiąclecia Chrztu Polski. Wobec napiętej sytuacji polityczno – społecznej w naszym kraju prymas Wyszyński podejmował starania mające na celu łagodzenie konfliktów na linii rząd – opozycja. W latach 1980 – 1981 pełnił rolę pośrednika w negocjacjach pomiędzy władzą, a „Solidarnością”.

Prymas Polski Stefan kardynał Wyszyński zmarł 28 maja 1981 r. w Warszawie, w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Miał 80 lat, z których 57 przeżył jako kapłan. Trumna z jego ciałem spoczęła w podziemiach katedry św. Jana w Warszawie, a  pogrzeb stał się wielką manifestacją narodową.